Intuicja

To informacje w danej chwili, sytuacji i dla konkretnej osoby, z których możemy ale nie musimy skorzystać. Niektórzy mówią, że są to przeczucia wyższego  rzędu. Według mnie jest to pamięć z rozwiązań z poprzednich wcieleń. Intuicja, to czasem też wszechwiedzenie, czyli uzyskiwanie informacji bez ich szukania. Po prostu coś się wie, a właściwie czuje. Czasem jest to również przeczucie, jak się zachować i co robić.

Wszystko było by proste, gdybyśmy – jeśli usłyszmy lub czujemy coś, co nam pomaga – od razu to stosowali w życiu. Ale nasz „racjonalny umysł” lubi to bagatelizować i wmawiać nam, ze tak się nie robi albo nie wpada. Jest to też pewne zabezpieczenie dla osób, które myślą, że słyszą głos intuicji, a tym czasem są to ich lęki i wątpliwości.

Gdy pozna się i zrozumie główne mechanizmy ograniczające nas oraz zmieni się je na korzystne i pozytywne, to można już działać bez myślenia (co nie znaczy bezmyślnie), zgodnie z odczuciami.

Wiele osób słyszy lub czuje głos intuicji, ale to jednak nie wystarczy. Samo posiadanie użytecznych informacji to za mało. Potrzebna jest jeszcze wola i umiejętność zastosowania tego, co do nas doszło w konkretnej sytuacji i momencie. Nie można usłyszeć czegoś intuicyjnie i przez dwa lata zastanawiać się, czy to było dobre i czy powinienem postąpić zgodnie z intuicją. Często intuicja działa w błysku świadomości, w danej chwili i albo działamy z nią zgodnie albo … otwieram się na ponowną podpowiedź ze strony intuicji ponieważ poprzednia się zdezaktualizowała. Aby odważyć się działać zgodnie z tym co czujemy, potrzebne jest zaufanie do siebie, do tego co robimy i myślimy. Jak zbudować w sobie takie zaufanie? Nie ma prostych rozwiązań ale są pomocne działania. Na początek dobrze jest zwrócić wolność sobie i wszystkim innym, z którymi mamy jakieś relacje. Im więcej mamy do siebie zaufania, tym częściej włącza się intuicja i podpowiada coraz lepsze rozwiązania, które możemy wykorzystać. To jest jak koło zamachowe. Każdy przejaw zaufania do siebie otwiera nas na intuicje i każdy głos intuicji, który wykorzystamy i zastosujemy, otwiera nas na jeszcze większe pokłady zaufania do siebie.

A co w wypadku, gdy działamy zgodnie z własnym sercem – intuicją, ale rezultaty nie są zadawalające albo wręcz mierne? Wtedy albo to nie była intuicja lub wykorzystaliśmy ją nie tak jak trzeba, albo też mamy nauczyć się nie przywiązywać do rezultatów działań.

Jeżeli nie zaufamy sobie, będziemy całe życie myśleć tak, jak tego sobie życzą inni i działać tak jak oni tego chcą. Co prawda taki stan można by uznać za „płynięcie z prądem” życia, ale jest pewna różnica. Warto tak robić, gdy nasze wnętrze jest pogodzone ze sobą i z tym co nas spotka. W innym wypadku jest to szarpanina. I nawet gdy trafiają się nam wspaniałe okazje i możliwości, to ich nie zauważamy, z braku zaufania do siebie i swojej intuicji. Można to porównać do wspinaczki na górę. Wspinamy się, czasem wyprzedzamy innych, czasem im pomagamy. Wreszcie docieramy na szczyt i … okazuje się, że wierzchołek nie jest tym, na którym chcieliśmy się znaleźć. Nawet wtedy można wyciągnąć z tego mądre nauki, ale serce czuje się w takiej sytuacji często wypalone i jałowe. Zamiast słuchać siebie, ulegaliśmy wpływom innych, a potem pod koniec życia okazuje się, że robiliśmy nie to co chcieliśmy, że mówiliśmy to co ktoś chciał a nie to, co podsuwała nam dusza. Wtedy jest uczucie wielkiego rozczarowania sobą i życiem. A przecież nikt tu nie zawinił. Poprostu zostały dokonane takie a nie inne wybory. Zdecydowanie, ze to inni mają racje, że to ich droga jest słuszna. Czy aby na pewno? Zaufaj sobie.