Ciąg dalszy do poprzedniego wpisu

 Przyjaciół ze świata męskiego, których stopniowo poznawałem i z którymi się zaprzyjaźniłem, przyjmowali zawsze założenie o mojej bezinteresowności: to znaczy, jesteś w porządku, dopóki nie okaże się, że jest inaczej. Natomiast z kobietami było trochę inaczej. Dość często zakładały z góry – jesteś łajdakiem zanim nie udowodnisz czegoś innego: najpierw zdaj egzamin a później zobaczymy czy jesteś mnie wart, brzmiała zawoalowana wiadomość. Co ciekawe, mówiły to kobiety, które w sposób oczywisty miały nie wiele do oferowania. „bądź dowcipny” sugerowały, chociaż same miały w sobie tyle pogody, co prognoza na porę deszczową. „bądź miły, nie taki jak inni”, chociaż w myślach zdążyły mnie już potępić. Większość poznanych kobiet nie popisywała się ani wirtuozerią uczuciową, ani szczególną dojrzałością, ani zrównoważeniem emocjonalnym. One tylko sądziły że takie są. Mimo ran we własnej psychice, uważały, że mają prawo oczekiwać od mężczyzn opanowania. Według tradycyjnego sposobu myślenia – facet ma być silny, zapewnić bezpieczeństwo i podnosić na duchu, kiedy one tego potrzebują. Same będąc przy tym nie przygotowane do zawarcia związku, a przy tym wyjątkowo nietaktowne

CDN